«Ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" γιατί: Εμείς οι άνθρωποι περπατάμε, παίζουμε και κινούμαστε και γι΄ αυτό περνάμε καλύτερα ενώ στα παραμύθια οι ήρωες δεν περνάνε καλά γιατί είναι ακίνητοι. Αυτοί μένουν σε ψεύτικα σπίτια ενώ εμείς στα αληθινά και έχουμε παιγνίδια, χαιρόμαστε και είμαστε αληθινοί ενώ οι ήρωες είναι μέσα στα παραμύθια.»

Βασιλική Μαραγκού 5,5 χρονών, Μπενάκειο

«Όταν διαβάζουμε ένα παραμύθι νιώθουμε άσχημα γιατί οι ήρωες παθαίνουν κάτι κακό ενώ όταν δεν παθαίνουν κάτι κακό, νιώθουμε χαρά και όχι λύπη, όπως η Χιονάτη όταν την κυνήγαγε η κακιά μητριά για να της δώσει το μήλο ένιωθε λύπη ή στεναχώρια, ενώ όταν παντρεύτηκε τον πρίγκιπα ένιωθε πολύ χαρά. Έτσι κι εμείς όταν οι ήρωες είναι καλά νιώθουμε κι εμείς καλύτερα.»

Εβελίνα Στραγαλάκη, 8 ετών, Γ’ Δημοτικού, 36ο Δ.Σ. Πειραιά

«Εγώ πιστεύω ότι τα παραμύθια τελειώνουν έτσι διότι όλοι οι πρωταγωνιστές περνάνε πολλές περιπέτειες ενώ εμείς δεν περνάμε τέτοια μιας και έχουμε τους γονείς μας που μας βοηθάνε σε όλες τις δυσκολίες.»

Γιώργος Ανδιανάκης, 12 ετών, Α’ Γυμνασίου, Γυμνάσιο Μελεσών Ηρακλείου Κρήτης

«Αυτή η φράση μας ανοίγει ένα παράθυρο στην ελπίδα ότι το ανέφικτο μπορεί να γίνει εφικτό και εμείς να ζήσουμε απλώς καλά αλλά καλύτερα. Έτσι, ζώντας ο καθένας μας το δικό του παραμύθι, πάντα θα πιστεύουμε και θα προσπαθούμε γι’ αυτό το «καλύτερα» έτσι ώστε στο τέλος της ιστορίας μας εμείς πράγματι να έχουμε ζήσει καλύτερα.»

Άννα Ταξιαρχούλα Κελεσίδου, 14 ετών, Γ’ Γυμνασίου, Γυμνάσιο Συκέων

«…μια φράση εξορκισμός του κακού τέλους που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος (ο καθένας από εμάς) στη ζωή του. Μια φράση «ευχή» για ζωή χωρίς πόνο και δυστυχία.»

Χριστίνα Σαμαρά, 16 ετών, Β’ Λυκείου, 2ο ΓΕΛ Ευόσμου Θες/νίκης

«Ζήσαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα….Το παραμύθι πλησιάζει στο τέλος… Ήχοι, χρώματα, μουσικές, σαν μια γυάλινη μαγική σφαίρα, μας πήραν και μας ταξίδεψαν πάνω σε μαγικά χαλιά. Οι ήρωες φεύγουν από τη σκηνή, η αυλαία του λόγου και της φαντασίας θα κλείσει. Η υπέρβαση τελειώνει. Η πτώση στην καθημερινότητα είναι ανυπόφορη.Η ψυχή απότομα χάνει την ξεγνοιασιά και την ελαφρότητα της ύπαρξης, για να παραδοθεί στον συμβατικό χρόνο και χώρο, νοιώθοντας το βάρος της ύπαρξης να θέλει να ακουμπήσει κάπου βολικά και μαλακά… Σε μια ζωή καλύτερη του παραμυθιού. Ο λόγος και η σοφία δημιούργησαν τη χρυσή κλωστή που συνδέει τον χρόνο του παραμυθιού μ’ αυτόν της ζωής. Και μεις - του ονείρου ακροβάτες-για να νοιώσουμε ότι ήμασταν κάπου εκεί, μέτοχοι και κοινωνοί της ηδονικής παραμυθίας, πρωταγωνιστές της καρδιακής δράσης των ηρώων, ξαναγεννιώμαστε στην υπόσχεση του παραμυθιού. Νόμοι φυσικοί και ανθρώπινοι, λογικοί και πραγματικοί,αίρονται ως απόλυτα δεσμευτικοί….Παραμύθι και ζωή γίνονται ένα.

Και μεις του ονείρου οι ποιητές, ζούμε καλύτερα…

Μόνο η παιδική ψυχή που δεν βολεύεται εύκολα, δεν αποδέχεται την προσγείωση. Με την ορμή της φαντασίας δίνει «κλώτσο στην ανέμη…». Για να ξαναρχίσει το παραμύθι.»

Δέσποινα Κοσμίδου, 2ο ΓΕΛ Ευόσμου Θες/νίκης:

«Γιατί οι άνθρωποι έχουν ανάγκη πάντα στα δύσκολα και στα εύκολα να κουβαλούν μέσα στην ψυχή τους ως αντίδοτο στην πεζή και σκληρή αλήθεια που τους περιβάλλει μία "σταλίτσα" μαγείας παραμυθιού για να μοιάζουν γενναίοι και ωραίοι σαν ήρωες παραμυθιού και αληθινά να πιστεύουν ότι "ζουν καλύτερα".»

Αθανασία Φατσή, Γυμνάσιο Μελεσών

«Γιατί η ελπίδα είναι η μεγαλύτερη αξία.»

Δήμητρα Μανούσου, Δημοτικό Σχολείο Μύτικα